Als je wist wat koud water je zou opleveren…dan zou je het doen! Maar eerlijk is eerlijk: koud water stoot af. Je lijf schrikt ervan. Dus waarom zou je het doen?
Na
een webinar, een week koud douchen, nog wat meer lezen (Koud Kunstje
van Wim Hof & Koen van de Jong) en twee keer dippen in natuurwater,
weet ik het zeker. Koud water is top.
Je lichaam én geest worden
er sterker van. Je voelt je fit en wakker. Je bent beter gewapend tegen
ontstekingen, stress en somberheid. En… je voelt je trots!
Hij is super vriendelijk en doet op het werk erg z’n best. Als collega’s lomp of bot doen zou hij iets willen zeggen, maar hij doet het niet. Hij wil geen gedoe. Hij voelt zich steeds ongelukkiger.
“Waar heb je het meeste last van?” vraag ik. “Dat ik niet zeg wat ik wil zeggen.” En als ik vraag wat hij daarbij voelt, dan is het: angst.
Op dit gevoel gaan we IEMT-en. IEMT is een techniek die werkt
met oogbewegingen en herinneringen. Door aan een herinnering (waar emotie op
zit) te denken en oogbewegingen te maken, zakt de emotionele lading. Maar om
blijvend effect te krijgen, dien je de herinnering op te sporen wanneer dit
gevoel voor het eerst gevoeld is. Je pakt de onderste steen. Want deze ervaring
is bepalend. Indringende ervaringen hebben heel vaak een blijvende impact. Bij
alle situaties die er maar enigszins op lijken gaat dit gevoel weer ‘aan’.
We zoemen in op deze angst. Wat is de eerste keer dat je dit gevoeld hebt? We komen uit bij een voorval van toen hij 9 of 10 jaar was. Een situatie waarin hij ontzettend bang was. Hij krijgt de instructie: houd deze herinnering vast en volg met je ogen de rode stip. Ik heb een rare stok met een rode bol eraan. In corona-tijd helpt deze stok me om meer afstand te houden tijdens de behandeling. En dat werkt prima!
Na nog geen 90 seconden is de lading, die op deze herinnering zat, weg. Hij is verbaasd. Verbaasd dat het heftige gevoel weg is. Verbaasd dat deze herinnering opkwam. Als we doorpraten over de herinnering kijkt hij er met andere ogen naar. Hij ziet het grotere geheel. En als ik hem opnieuw vraag of hij dat oude gevoel nog kan voelen, dan lukt dat niet.
Hij zit er ontspannen bij. De komende tijd kunnen we mooi
zien hoe de behandeling doorwerkt. En hoe het hem helpt om ‘zichzelf uitspreken’.
Het blijft bijzonder hoe je met IEMT in een korte tijd de angel eruit kan halen!
Zo even een lekkere opbeurende tekst. Ik liep vanmorgen met de hond buiten door de weilanden. En dacht letterlijk: de zon schijnt over mijn leven. Hoe fijn is die gedachte!
De vorige keer schreef ik er ook al over. Maar ik ga nog even door!
Je gedachtes bepalen hoe je je voelt. Ga maar eens na. Als je gedachtes hebt, komen daar heel vaak gevoelens uit voort. Gedachtes zijn bijna nooit neutraal. Denk maar eens aan avondklok…wat voor gevoel ervaar je dan?
Als ik nu het nieuws op mijn telefoon bekijk, dan beland ik in veel somberheid. De ellendige berichten storten zich over me heen. Ja. De realiteit is pittig. Als ik kijk hoe vaak ik het nieuws open. Iedere keer zet ik (in mijn hoofd) de deur open naar ellende. En in mijn hoofd wordt het ongemerkt donker en somber. En niet alleen als ik het nieuws open, maar ook als ik met iemand over het nieuws praat. Of als ik nadenk over de rest van het jaar.
Ook hier geldt: je gedachtes bepalen hoe je je voelt. Daar begint het. Heb door waar je met je gedachtes zit. En stuur ze naar iets positiefs. Zodra je dat denkt, dan is dát je vulling. Liefst heel veel uur van de dag.
Wat doe jij als je je niet lekker voelt? Bespreek je dat? Of juist niet. Ga je hulp vragen? Of knok je liever effe door.
Wij mensen stellen veel uit. En dat is goed. Want veel problemen lossen zich vanzelf op. Maar niet allemaal. Soms is het fijn om iemand te hebben die meekijkt. En je helpt om stappen te zetten die je zelf niet zomaar zet.
Ik was 12. Net naar de middelbare
school. En ik kreeg acne. Niet een klein beetje. Nee, volle bak. Mijn hoofd zat
onder de rode geïrriteerde pukkels.
Als puber gooit dat veel door de
war. Je schoonheid en zelfvertrouwen smeren hem. Terwijl je ze beiden hard
nodig hebt. Je bent namelijk bezig om jezelf te ontdekken. En dan ontdek je dat
je gezicht er niet uitziet. Heel verwarrend. Mijn nieuwe bescherm-middel was:
zorg dat niemand naar je kijkt. Huh. Dat gaat niet. Nee, natuurlijk niet. Maar
ik zorgde daar wel voor. Ik lette overdreven op anderen want dat was safe. En
zo geschiedde.
Mijn acne-gevoelens…die stopte ik
weg. Dat was wel het beste. Te kwetsbaar om met anderen te delen. En als je
gevoelens wegstopt is het net een bal die je onder water duwt. Je ziet de bal
niet maar je voelt hem wel duwen.
Gevoelens die je eigenlijk niet wilt
voelen kunnen daar, ergens-van-binnen, heel goed ongezien hun plek innemen. En
blijven. Ze zeuren wel en kloppen aan, maar ze blijven in de oude staat. De
spanning gaat er niet van af. Eigenlijk blijven ze precies zoals ze ooit waren.
Totdat ze gezien worden. En de
lading mag zakken.
Dat is wat ik doe. Met mezelf. En
met mensen in mijn praktijk. Oude ingepakte gevoelens worden beetje bij beetje
ontmanteld.
Vandaag zag ik het even heel helder. Ik sprak met vriendin Angela over haar studie. Zij is zó super gemotiveerd om te leren en dat komt echt omdat ze een doel heeft. Ze wil in januari namelijk haar Propedeuse halen. Wij concludeerden: het is zwaar om te studeren als je GEEN gericht doel hebt!
“…Dus als je iets wilt bereiken, dien je een doel te stellen.” Maar, wat doe je als je je lekker wilt voelen? Wat voor doel stel je dan?
Allereerst kom ik erachter dat ik vaak vergeet een doel te stellen. Ik begin lukraak en dan blijkt het veel te veel te zijn. Of het is haalbaar. Of ik verzuip in de uitvoering. Of…en dat is nog veel jammer-der: ik begin niet eens.
Bijvoorbeeld met huis opruimen. Ik heb zoveel plekken waar ik zou kunnen (uh..moeten) beginnen. Maar ik denk dan: ‘Ja, dat heeft toch geen zin!’. En bijvoorbeeld fit worden. Dan denk ik dat ik mijn slaapgedrag moet aanpakken, en stoppen met suiker en stoppen met alcohol, en starten met buikspieroefeningen. Veel teveel in een keer. Dus begin ik maar nergens aan.
Vandaag ben ik daarom begonnen met een paar challenges. Heel concreet. Iedere maand een doel.
Challenge 1: Sportrusten. https://www.sportrusten.nl 12 maanden: iedere maand een andere uitdaging. Deze maand: suikervrij.
Challenge 3: iedere dag opschrijven waar ik dankbaar voor ben. 1 maand lang.
Drie uitdagingen is misschien wat veel. Maar ja. Dat liep nou eenmaal zo. Je kunt ook gewoon met 1 Challenge beginnen. Ik houd je op de hoogte hoe het uitpakt. En…wie weet heb jij ook zin in een uitdaging of een doel stellen.
Soms heb je dat. Dat je vastzit in dikke diepe modder. En dat
je niet eens weet dat het ‘maar’ een modderbad is waar je uit kunt stappen.
Een modderbad is trouwens zo’n bak met ellende die door je
hoofd banjert en niet meer stopt. Hoe zet je die nou stop? Hoe kom je weer in
schoon water? Water waar je lekker doorheen zwemt en waarvan je denkt: wouw,
wat is het toch heerlijk zwemmen hier.
Vandaag ging ik met een cliënt manieren zoeken hoe je terugkomt
in dat schone water.
En…eerlijk is eerlijk, dat ging best goed. We bedachten rake
plannen!
En hier ga ik er drie noemen:
Maak je niet gek met druk-maken! Want, wanneer je je zo druk maakt, loop je ver weg voor alle troepen uit. En sta je daar, helemaal alleen. Je druk te maken. Daar knap je niet van op. Stop ermee. Prijs jezelf om wie je bent en wat je kan. En ga terug naar de troepen.
Maak het moment leuk. Blijf niet alleen functioneel en nuttig doen. Drink Starbucks-koffie met een collega. Bel iemand op om een luisterend oor te bieden. En, maak je kat aan het lachen. Zorg dat je het leuk hebt.
En, schrijf dagelijks wat op. Schrijf op er goed ging. En beschrijf je obstakels. Schrijven schept orde, geeft rust en inzicht. Echt.
Vandaag werkte ik met interne beelden. Beelden
in je hoofd kunnen namelijk behoorlijk een eigen leven leiden. Iemand
waar je tegenop ziet, kan in je hoofd een sterk, indringend en groot
beeld geven. Een eigen beeld. Door jou gevormd en vaak niet precies het
beeld van de werkelijkheid. Je vergroot namelijk een stuk (waar net jouw
oog op valt) helemaal uit. Je zoomt in. En je aandacht is precies bij
dat stuk wat bij jou zo knaagt.
Lastig. Zo’n beeld. Wat nou als je dat beeld verandert? Wat
als je bij de ander een Oostenrijks Tiroler-hose aandoet? Of zo’n kale
clowns-pruik opzet? Of een schattige jonge hond op zijn arm zet?
Afijn. Beelden kun je veranderen. En zodra je dat doet, verandert er ook iets in ‘wat je erbij beleeft’.
Mijn
client was enthousiast. Die zag allemaal mogelijkheden. Want hij
besefte heel goed hoe vaak hij dingen in zijn hoofd groot maakt.
Ook last van beelden-in-je-hoofd-die-in-de-weg-staan? Neem gerust contact met me op!
Ik loop naast een hartelijke vrouw van 70 die me vertelt dat ze nu een jaar alleen is.
Ze waren bijna 50 jaar getrouwd en hadden het goed samen. Echt goed. Een diep gat van eenzaamheid. Wonen in hun huis, met alle herinneringen, valt haar zwaar. Ze wil er niet meer zijn. Onlangs heeft ze besloten om het te verkopen. Ze gaat voor een nieuwe plek. Dat zélf beslissingen nemen…dat is wennen. Ze leunde altijd op haar man. En toen was dat prima. Maar nu voelt dat als extra alleen en onwennig.Alles ligt in haar hand. Er is zoveel om over te beslissen.
En ondertussen zie ik een sprankelende vrouw, die al rouwend, haar eigen leven oppakt en stappen zet waar ze zichzelf nooit toe in staat achtte. “Oja”, zei ze, “ik heb veel te danken aan een psycholoog waar ik regelmatig mee praat”.Ik ben ontroerd van haar stappen. Van haar dapperheid om dit aan te pakken. Om in de spiegel te kijken en te zorgen dat haar leven weer goed wordt.
Nieuwe ontwikkelingen laat ik jullie graag weten. Dit keer heb ik een hele boeiende techniek geleerd. Afgelopen zomer volgde ik een opleiding bij Monique Vrolijken: OldPain2go. Een techniek waarmee je chronische pijn leert stopzetten. Fascinerend…! We zijn zo gewend dat pijn in chronische situaties blijft. Toch is er heel vaak een ingang om oude pijnsignalen stop te zetten.
Met deze methode stel je het onbewuste brein in de gelegenheid om de noodzaak van de oude pijn opnieuw te beoordelen en dan te verminderen of te verwijderen.
Ik heb mijn eerste successen al geboekt! Iemand met restklachten na de ziekte van Lyme (aangetaste zenuwen en daardoor spanning in het been en sterke gevoelssensaties in de voet) bij wie deze klachten nu nagenoeg zijn verdwenen. En iemand anders die na een val jarenlang last hield van haar knie. Ook bij haar zijn de klachten voor het grootste deel verdwenen. Hoe mooi is dat!
Nieuwsgierig? Neem maar eens eens kijkje op mijn website. Wie weet kan ik voor jou wat doen.
