Dat is nog eens liefde…

Met mijn hond loop ik over de dijk. En vandaag spreek ik een man van 76 jaar. We lopen samen op. En we vertellen elkaar hoe goed het wandelen voor ons is.

Hij vertelt dat hij mantelzorger is. Zijn vrouw heeft 6 jaar geleden een hersenbloeding gehad. En hij doet nu alles in huis. Hij wist niet dat het zoveel werk was.

Hij vertelt dat zijn vrouw geen emoties meer heeft. Dus ze is er wel, maar ze is anders geworden. De sprankeling is weg. Dat lijkt me niet niks…. Maar hij zegt: “Ook daar wen je aan, na 6 jaar”.

Hij besef iedere dag weer: “Zij kan er niks aan doen! En…zij zou het ook voor mij doen. We zijn al 55 jaar samen!”

Dat is nog eens liefde.

Ik ben onder de indruk. Hij dealt met de verandering. En maakt er wat van.