Glimlach

Egel liep door het bos voor z’n ochtendwandeling. De zon kwam op. En de dauwdruppels weerkaatsten de zonnestralen waardoor hij even niks zag.

Boem. Hij botste tegen broer Konijn.

Broer Konijn had vaart. En niet alleen vandaag. Eigenlijk altijd. Niets hield hem tegen. “Hoe doe je dat toch?” vroeg Egel die blij was dat hij het hem nu eindelijk kon vragen. “Alles lijkt jou zo makkelijk af te gaan.”

“Nou nou…het gaat echt niet altijd makkelijk hoor!” riep het konijn. “Maar… weet je wat ik nooit vergeet?” Egel hing aan zijn lippen. “Als ik héél hard mijn best aan het doen ben, precies dán tover ik een glimlach op mijn gezicht.”. “En dan?”, vroeg Egel ongeduldig.

“Dan is de spanning eraf!” zei broer Konijn.

Is dat alles? Vroeg Egel.

“Ja.” Zei broer Konijn. Egel slaakte een diepe zucht. “Makkie”, dacht Egel. En hij glimlachte.