Ik negeer jou

Mijn lijf is mijn maatje. Die is er altijd. En mijn lijf zal me altijd raadgeven en zeggen wat nodig is.

Maar hoe goed je mij ook raadgeeft…ik heb je vaak genegeerd. En ik ben regelmatig doorgelopen. Terwijl ik wist wat je bedoelde. Daar twijfelde ik eigenlijk niet aan. Maar ik wilde er niet naar handelen. Mijn hoofd had het dan voor het zeggen.

Mijn lijf vertelde me, lang geleden, dat mijn relatie niet goed zat. Toen liep ik door. Zeven jaar lang. Mijn lijf sputterde ook omdat mijn werk niet okay was. Maar ik ging door. Een aantal jaar. Bizar. Dat je signalen parkeert. En een boodschap aan jezelf wegstopt en onbelangrijk maakt.

Dus dit is wat ik doe. En met mij velen anderen.

Negeren en doorgaan. Doorgaan met iets wat in de kern niet okay voor je is. Iets wat je uitput, ongelukkig maakt en wat niet bij je past. Als je eerlijk bent.

Hier ging het afgelopen week over. Bij mij zelf, in mijn praktijk, in de supermarkt… Overal zag ik voorvallen en voorbeelden. Neem jij je lijf serieus? Heb je door dat er signalen zijn? En wat doe je met je signalen?

Vaak houden we ons groot. Dat hebben we immers als kind heel goed geleerd. Maar wat nou als je wél naar je lijf luistert? Wat zegt je lijf precies? Wat zou jij nou – volgens je lijf – moeten doen? En…wat vind je daarvan?

Ik ben benieuwd.