Jezelf zijn. Wat nou als dat lastig is…?

Als kind leer je al om rekening met anderen te houden. Om te doen wat de grote mensen willen. Je leert om vaarwel zeggen tegen de dingen waar je héél veel zin in hebt: lekker schreeuwen, wild doen, op tafel staan…of juist lekker in een hoekje stil zitten dromen. Wat het ook maar is.

En dan…als je eenmaal groot bent moet je precies weten wát je wilt. Je moet weten welke studie je gaat doen. En met wie je gaat trouwen. En wanneer je te lang op je tenen hebt gelopen of het nog wel even volhoudt.

Sommige mensen kunnen dat heel goed. Die weten haarfijn wat ze willen. En zijn het gewend om heel goed naar hun eigen kompas te luisteren.

Maar. Een groot deel ook niet. Die weten het gewoon niet. Die willen wel bij zichzelf te rade gaan. Maar er komt niet zoveel. Net of het kompas niet zo goed werkt.En dan is het best lastig om te kiezen. Om grenzen aan te geven. En om je koers te bepalen.

Ik hou ervan; om mensen te helpen die aarzelen, die dichtslaan als ze het ZELF mogen zeggen…Mensen bij wie het stil wordt als je ze vraagt wat ze zélf willen.

Ik ga je niet opjagen. En ik ga het niet van je overnemen. Ik zoek mee, langs de zijlijn. En geef je de ruimte die nodig is om je eigen antwoorden te vinden.

Heb je zin om beter te weten wat je wilt? Neem contact met me op!