Loskomen van je redder

Er is altijd een goede reden om je op anderen te richten. Soms is het omdat je de sfeer wilde redden. Of omdat je iemand wilde redden.

En hoe vaker je het doet, hoe meer het bij je gaat horen. Ongemerkt geeft het houvast. Ongemerkt wordt het een onderdeel van jezelf. En word je één gróte redder. En vergeet je naar jezelf te luisteren. Want dat gaat niet heel goed samen.

Op den duur raakt een redder wel vermoeid. En geïrriteerd. Omdat er nauwelijks naar jezelf omgekeken wordt. En dat eist z’n tol.

Lekker leven. Dat gaat over dealen met deze ‘sterke gerichtheid op een ander’. En over terugkomen bij jezelf.

Soms lukt dat makkelijk. En kan je na wat alarmbelletjes weer heel aardig zijn voor jezelf.

Maar soms is de gewoonte te sterk. En heb je een ander nodig.

Wees welkom!